اضطراب و استرس صبحگاهی چیست؟ || دلایل ایجاد آن و روش جلوگیری

اضطراب و استرس صبحگاهی چیست؟ || دلایل ایجاد آن و روش جلوگیری

اضطراب و استرس صبحگاهی
0
(0)

بسیاری از ما، صبح‌ها با احساس نگرانی و دلشوره چشم باز می‌کنیم و روزمان را آغاز می‌نماییم. این حس ناخوشایند که با عنوان «اضطراب و استرس صبحگاهی» شناخته می‌شود، می‌تواند سلامت روحی و جسمی ما را با خطرات جدی مواجه سازد.

اگرچه کمی استرس، گاهی می‌تواند مفید و انگیزاننده باشد؛ اما زمانی که شدت آن بیش از حد شود، به یک مانع بزرگ در مسیر زندگی سالم و شاد تبدیل خواهد شد. شروع روز همراه با اضطراب، می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت کاهش دهد و بر عملکرد روزانه‌اش تأثیر منفی بگذارد.

در این مقاله، ابتدا به تعریف دقیق اضطراب و استرس صبحگاهی می‌پردازیم و علائم آن را مرور می‌کنیم. سپس، مهم‌ترین دلایل بروز این مشکل را بررسی نموده و در نهایت، چند نکته کاربردی برای جلوگیری و مدیریت آن ارائه خواهیم داد. پس با ما همراه باشید.

 

اضطراب و استرس صبحگاهی چیست؟

اضطراب و استرس صبحگاهی، با نام‌های «اضطراب سحرگاهی»، «اضطراب بیدارشدن» یا «دلشوره‌ی اول صبح» نیز شناخته می‌شود. این اصطلاح، به احساس نگرانی، دلهره و تشویشی اطلاق می‌گردد که فرد در لحظات اولیه‌ی صبح پس از بیدار شدن تجربه می‌کند. فرد مبتلا به اضطراب صبحگاهی، با یک احساس ترس و نااَمنی چشم باز کرده و ممکن است دچار برخی علائم جسمی ناخوشایند مانند تپش قلب، لرزش، تعریق یا حتی حالت تهوع شود.

در واقع، استرس صبحگاهی حالتی است که طی آن مغز و بدن فرد نسبت به موقعیت واقعی، واکنش اضطرابی غیرمنطقی و شدیدتری نشان می‌دهند. به‌نظر می‌رسد که در این افراد، سیستم عصبی خودکار به‌شکل نامتعادلی فعال شده و پاسخ‌های استرسی را به‌صورت بیش از حد لازم تولید می‌کند. جالب است بدانید که اضطراب صبحگاهی، با افزایش سطح هورمون کورتیزول (هورمون استرس) در ساعات اولیه‌ی صبح مرتبط است.

در حالت معمول، اوج ترشح کورتیزول در نیم تا یک ساعت پس از بیدار شدن رخ می‌دهد. اما تحقیقات نشان داده‌اند که در افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی، افزایش ترشح این هورمون پس از خواب بسیار بیشتر از حد طبیعی بوده و منجر به شکل‌گیری احساس ترس و نگرانی می‌گردد.

اگرچه اضطراب صبحگاهی به‌عنوان یک اختلال روان‌شناختی جداگانه شناخته نمی‌شود، اما می‌تواند نشانه‌ای از برخی بیماری‌های روحی مانند اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلال وحشت‌زدگی یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) باشد. همچنین گاهی اضطراب صبحگاهی به‌صورت مجزا و در اثر عوامل محیطی و سبک زندگی پدیدار می‌گردد.

به‌طورکلی زمانی که صحبت از مفهوم اضطراب و استرس صبحگاهی می‌شود، منظور حالتی است که در آن فرد بدون وجود یک عامل مشخص و واقعی تهدیدکننده، دچار احساس ترس و نگرانی مفرط شده و ظرفیت روحی و توان مقابله‌ای‌اش با چالش‌های روزانه کاهش پیدا می‌کند. در ادامه، ضمن بررسی علائم و نشانه‌های رایج این مشکل، به علل ایجادکننده‌ی آن خواهیم پرداخت.

 

علائم اضطراب صبحگاهی

اضطراب صبحگاهی می‌تواند خود را در قالب علائم و نشانه‌های مختلف روحی و جسمی نشان دهد. شدت و نوع این علائم در افراد گوناگون متفاوت است. با این حال، برخی نشانه‌های رایج آن شامل موارد زیر است:

 

احساس تشویش و نگرانی

اصلی‌ترین مشخصه‌ی اضطراب صبحگاهی، احساس نگرانی و دلهره‌ی شدید پس از بیدار شدن از خواب است. فرد دچار این مشکل، معمولاً بلافاصله پس از باز کردن چشمانش دچار احساس ترس، ناراحتی و بی‌قراری می‌شود. او نسبت به اتفاقات و موقعیت‌های پیش رو در طول روز، دچار تشویش و اضطراب مفرطی می‌گردد.

گاهی این افکار و نگرانی‌ها آنقدر شدید است که فرد حتی برای لحظاتی تمایلی به بلند شدن از رختخواب و شروع روز جدید ندارد. این تشویش ذهنی، اغلب فرد را از لذت بردن از ساعات اولیه‌ی صبح و حس سرزندگی طبیعی در آغاز روز محروم می‌سازد و بسیار آزاردهنده است.

گاه این نگرانی و ترس به‌صورت کلی و مبهم بوده و به چیز مشخصی مربوط نیست. اما در برخی افراد، موضوعات خاصی مانند رویدادهای پیش رو در محل کار، مدرسه یا دانشگاه و همچنین مسائل شخصی و خانوادگی مانند سلامتی، روابط عاطفی یا مشکلات مالی، به‌عنوان عوامل نگرانی شناسایی می‌گردند.

 

بی‌قراری و عصبی بودن

علاوه‌بر احساس نگرانی و دلشوره، معمولاً اضطراب صبحگاهی با بی‌قراری و عصبی بودن نیز همراه است. فرد پس از بیدار شدن دچار تنش، کلافگی و پریشانی می‌شود. او احساس می‌کند که نمی‌تواند یک‌جا آرام بنشیند و تمرکزش را حفظ کند. در برخی موارد، بی‌قراری شدید ممکن است منجر به بی‌توجهی فرد، گم کردن وسایل یا فراموش کردن برخی مسئولیت‌ها شود.

این مسئله می‌تواند بر عملکرد طبیعی فرد در منزل، محل کار یا تحصیل تأثیر داشته و مشکلات فراوانی برایش به‌بار آورد. بی‌قراری در کنار کاهش تمرکز، فرآیند تصمیم‌گیری را برای فرد مختل نموده و انتخاب گزینه‌های مناسب را سخت می‌سازد. همچنین ممکن است بر روابط بین‌فردی او اثر منفی گذاشته و به‌ویژه در صبح، بر کیفیت تعاملات اجتماعی فرد سایه بیفکند.

 

مشکل در کنترل افکار نگران‌کننده

فرد مبتلا به اضطراب و استرس صبحگاهی، اغلب در کنترل افکار مزاحم و نگران‌کننده با دشواری مواجه است. گاه این افکار از چنان شدت و استمراری برخوردارند که فرد قادر به رهایی از آنها نبوده و بخش قابل توجهی از انرژی روحی و ذهنی‌اش را صرف مبارزه یا اشتغال ذهنی با آنها می‌کند.

مشکل در کنترل افکار نگران‌کننده

این افکار معمولاً نتیجه‌ی برآوردهای نادرست شناختی و تحریفات فکری است؛ به‌طوری که فرد به دلایل غیرمنطقی و غیرواقعی، دچار ترس و نگرانی شده و ذهنش مطابق با آن الگوهای فکری منفی عمل می‌کند. این افکار ممکن است شامل نگرانی نسبت به آینده، شکست، سلامتی، طردشدن، ارزیابی منفی دیگران، از دست دادن کنترل و مسائلی از این دست باشند.

فرد به‌رغم آگاهی از غیرمنطقی بودن بسیاری از این افکار، توانایی متوقف کردن یا جایگزینی آنها با افکار مثبت‌تر را ندارد. در نتیجه، در یک چرخه‌ی معیوب گرفتار می‌شود؛ افکار منفی موجب تداوم اضطراب شده و اضطراب باعث ایجاد افکار منفی بیشتر می‌گردد. این شرایط روان‌رنجور، به‌ویژه در ساعات اولیه‌ی روز، می‌تواند شروع یک چالش سخت و طاقت‌فرسا را رقم بزند.

 

نشانه‌های جسمانی

اختلالات اضطرابی از جمله اضطراب صبحگاهی، صرفاً دربرگیرنده‌ی نشانه‌های روان‌شناختی نیستند؛ بلکه معمولاً با علائم فیزیکی و نشانگان جسمانی نیز همراه هستند. وقتی مغز پیام‌های خطر را از طریق افکار نگران‌کننده دریافت می‌کند، با ترشح برخی میانجی‌های عصبی و هورمون‌های استرس، یک پاسخ فیزیولوژیک را در بدن فعال می‌سازد.

این پاسخ که عمدتاً از طریق دستگاه عصبی خودمختار اجرا می‌شود، با فعال‌سازی سیستم سمپاتیک (واکنش جنگ یا گریز) و مهار سیستم پاراسمپاتیک (واکنش آرامش) همراه است. در نتیجه، علائم و نشانه‌های جسمی زیر ممکن است به وقوع بپیوندد:

  • تپش قلب یا احساس ضربان تند و نامنظم قلب
  • احساس درد، فشار یا سنگینی در قفسه‌ی سینه
  • تنگی نفس، احساس خفگی یا دشواری در تنفس
  • تعریق بیش از حد به‌ویژه در کف دست‌ها و صورت
  • لرزش یا رعشه‌ی اندام‌ها به‌خصوص دست‌ها و پاها
  • احساس گرما، سرگیجه، ضعف و سبکی سر
  • سردرد و سفتی عضلات گردن و شانه‌ها
  • معده‌درد، حالت تهوع یا دل‌آشوبه

دلایل بروز اضطراب و استرس اول صبح

اضطراب صبحگاهی یک پدیده‌ی چند وجهی است که از تعامل پیچیده‌ی عوامل زیستی، روان‌شناختی و اجتماعی نشأت می‌گیرد. در ادامه، مهم‌ترین دلایل ایجادکننده‌ی این مشکل را مرور خواهیم کرد:

 

کیفیت پایین خواب

یکی از اصلی‌ترین دلایل بروز اضطراب و استرس در ساعات ابتدایی صبح، کیفیت نامطلوب و ناکافی خواب شبانه است. امروزه، سبک زندگی پرمشغله، استرس‌های مزمن و استفاده‌ی بیش از حد از وسایل الکترونیکی قبل از خواب، الگوهای خواب بسیاری از افراد را مختل کرده است. بی‌خوابی یا خواب منقطع و سطحی، به بدن و ذهن اجازه‌ی استراحت و بازیابی کافی را نمی‌دهد.

کیفیت پایین خواب

در نتیجه، وقتی فرد صبح از خواب برمی‌خیزد، احساس خستگی، کسالت و تحریک‌پذیری می‌کند. علاوه بر این، مطالعات نشان داده‌اند که محرومیت از خواب با افزایش فعالیت دستگاه لیمبیک به‌ویژه آمیگدال (بادامه) در مغز همراه است. آمیگدال، نقش کلیدی در پردازش احساسات به‌خصوص ترس و اضطراب ایفا می‌کند.

در شرایط عادی و طبیعی، کورتکس پره‌فرونتال مغز که درگیر عملکردهای شناختی سطح بالاتر مانند استدلال، قضاوت و تنظیم هیجانی است، بر فعالیت آمیگدال کنترل اعمال می‌کند. اما وقتی خواب ناکافی باشد، میزان فعالیت این بخش کاهش یافته و توانایی آن در مهار پاسخ‌های عاطفی و استرسی آمیگدال کم می‌شود.

مشخص شده است که کم خوابی و محرومیت از خواب، میزان ترشح هورمون کورتیزول را در نیم‌ساعت اول پس از بیدار شدن، افزایش می‌دهد. افزایش کورتیزول، همراه با کاهش کنترل قشر پیشانی مغز، می‌تواند زمینه را برای راه‌اندازی واکنش‌های اضطرابی و پریشانی در ابتدای صبح فراهم آورد.

عادات نامناسب خواب مانند بیدار ماندن تا دیر وقت، خوابیدن بیش از حد در تعطیلات آخر هفته، چرت‌های طولانی عصرگاهی، استفاده از تلفن همراه در رختخواب و مصرف خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های نامناسب قبل از خواب، همگی می‌توانند کیفیت و کمیت خواب را پایین آورده و ما را مستعد تجربه‌ی اضطراب صبحگاهی نمایند.

 

کافئین

کافئین یک محرک عصبی است که در انواع نوشیدنی‌ها مانند قهوه، چای، نوشابه‌های انرژی‌زا و شکلات وجود دارد. اگرچه میزان متعادل کافئین می‌تواند اثرات مثبتی بر هوشیاری، تمرکز و عملکرد شناختی داشته باشد، اما در دوزهای بالا و مصرف نامناسب، زمینه‌ساز بروز مشکلات اضطرابی خواهد بود.

کافئین با اتصال به گیرنده‌های آدنوزین در مغز و مهار عملکرد این ناقل عصبی که وظیفه‌ی ایجاد آرامش دارد، اثرات تحریک‌کننده خود را اعمال می‌کند. کافئین همچنین با فعال‌سازی سیستم عصبی سمپاتیک و ترشح هورمون‌های استرسی نظیر آدرنالین و کورتیزول، می‌تواند پاسخ‌های فیزیولوژیکی مشابه استرس و اضطراب را در بدن راه ‌اندازد.

تحقیقات حاکی از آن است که حساسیت افراد نسبت به اثرات اضطراب‌زای کافئین متفاوت است و در برخی افراد این اثرات حتی با دوزهای پایین نیز قابل مشاهده است. مصرف کافئین با دوز بالا (بیش از ۴۰۰ میلی‌گرم در روز) و مصرف آن در ساعات نزدیک به زمان خواب، می‌تواند با اختلال در به خواب رفتن، کاهش کیفیت خواب شبانه و افزایش بیداری‌های مکرر از خواب همراه باشد.

کافئین با نیمه‌عمر نسبتاً طولانی (حدود ۶-۵ ساعت) در بدن باقی می‌ماند و اثرات آن می‌تواند برای مدتی پس از مصرف ادامه یابد؛ بنابراین، مصرف نوشیدنی‌های کافئین‌دار در بعدازظهر و عصر، کیفیت خواب شبانه را کاهش داده و زمینه را برای بروز اضطراب و تنش در هنگام بیداری در صبح، فراهم می‌آورد.

نوشیدن قهوه یا چای به‌عنوان اولین نوشیدنی پس از بیدار شدن نیز، ممکن است منجر به تحریک بیش از حد سیستم استرسی بدن در ساعات اولیه‌ی روز شود. در برخی افراد، این می‌تواند با علائمی مانند اضطراب، بی‌قراری، افزایش ضربان قلب، دل‌آشوبه و تعریق همراه باشد. بنابراین، یکی از گام‌های مهم برای کاهش اضطراب صبحگاهی، کنترل مصرف کافئین و کاهش تدریجی دوز مصرفی آن، به‌ویژه در نیمه‌ی دوم روز و ساعات نزدیک به خواب است.

تنش‌های طولانی مدت

بدون شک، یکی از اصلی‌ترین عوامل مؤثر در شکل‌گیری اضطراب صبحگاهی، وجود استرس‌ها و چالش‌های مزمن و طولانی مدت در زندگی فرد است. امروزه، سرعت بالای تغییرات و پیچیدگی‌های زندگی مدرن، منابع متعدد استرس‌زا را در حوزه‌های مختلف زندگی نظیر کار، تحصیل، روابط، سلامت و اقتصاد فراهم کرده است.

وقتی فرد برای مدت زمان قابل توجهی تحت فشارهای روانی قرار داشته باشد، بدن و ذهن به‌طور مکرر در معرض هورمون‌های استرس و پاسخ‌های فیزیولوژیک تنش‌زا قرار می‌گیرند. این شرایط می‌تواند محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- آدرنال (HPA) را که مسئول تنظیم پاسخ‌های استرسی است، فرسوده و مختل سازد.

اگر محور HPA در معرض استرس بیش از حد و طولانی مدت قرار گیرد، ممکن است دچار حساسیت بیش از حد شده و حتی در برابر محرک‌های استرس‌زای خفیف نیز واکنش نامتناسب و شدیدتری نشان دهد. این شرایط، آستانه‌ی تحمل فرد نسبت به عوامل استرس‌زا را کاهش داده و موجب می‌شود که در ساعات اولیه‌ی صبح نیز، مستعد بروز تنش و تشویش باشد.

داشتن افکار و نگرانی‌های مکرر در مورد مسائل و مشکلات زندگی، تأثیر قابل توجهی بر خلق و احساس فرد در هنگام بیداری از خواب دارد. اگر ذهن ما درگیر مشغله‌ها و تنش‌های مختلف در طول روز باشد، حتی پس از به خواب رفتن در شب نیز، ممکن است پردازش ناخودآگاه این افکار نگران‌کننده ادامه یابد.

در چنین شرایطی، فرایند خواب می‌تواند مختل شده و احتمال بیدارشدن‌های مکرر در اثر کابوس یا افکار منفی افزایش یابد. همه‌ی این عوامل، دست‌به‌دست هم می‌دهند تا لحظه‌ی بیدار شدن از خواب را با احساسات دل‌آشوبه، نگرانی و بی‌قراری همراه سازند.

حال، تصور کنید که فرد، روزها و هفته‌ها به‌طور مداوم در چنین وضعیتی قرار داشته باشد؛ کم‌کم اضطراب و استرس صبحگاهی به یک الگوی نسبتاً پایدار تبدیل شده و فرد هر روز صبح، تجربه‌ی ناخوشایندی از آغاز روز خواهد داشت. این چرخه‌ی معیوب اگر تداوم یابد، می‌تواند به مرور منجر به افت کیفیت زندگی، کاهش انگیزش، از دست رفتن لذت و شادکامی، و حتی بروز افسردگی و دیگر مشکلات خلقی شود.

 

سبک زندگی و عادات غذایی نامناسب

سبک زندگی و شیوه‌ی تغذیه نیز، اثرات قابل توجهی بر بروز یا تشدید اضطراب به‌ویژه در ساعات اولیه‌ی صبح دارند. برخی عادات روزانه ممکن است به‌طور مستقیم یا از طریق تأثیر بر کیفیت خواب یا تغییرات متابولیکی خاص در بدن، منجر به بروز استرس صبحگاهی گردند.

یکی از این موارد، پرخوری شبانه یا خوردن وعده‌های غذایی سنگین در ساعات نزدیک به زمان خواب است. هضم مواد غذایی، نیازمند فعال‌سازی دستگاه گوارش و تخصیص منابع فیزیولوژیک بدن به این فرایند است، در حالی که سیستم بدن برای ورود به حالت استراحت و بازیابی شبانه آماده می‌شود.

این شرایط می‌تواند با اختلال در شروع به خواب رفتن، بیداری‌های مکرر، کاهش مدت زمان خواب عمیق و افزایش فعالیت دستگاه عصبی سمپاتیک همراه باشد. نتیجه‌ی چنین تداخلی، کاهش کیفیت استراحت شبانه است که فرد را مستعد تجربه‌ی اضطراب، تنش و کسالت در هنگام بیداری صبحگاهی می‌کند.

ورزش ناکافی و سبک زندگی کم‌تحرک نیز از دیگر عوامل مرتبط با اضطراب و تنش در ساعات ابتدایی روز هستند. انجام فعالیت بدنی منظم، نقش مهمی در کاهش فشارهای روانی، بهبود خلق، تقویت خواب شبانه و تنظیم سطوح هورمونی استرس ایفا می‌کند.

مصرف الکل و استعمال دخانیات نیز در بلندمدت، نقش قابل توجهی در مستعدسازی افراد به تجربه‌ی اضطراب و پریشانی در طول روز دارند. اگرچه این مواد در کوتاه‌مدت ممکن است با القای آرامش کاذب همراه باشند، اما در بلندمدت می‌توانند اختلالات شدید در کیفیت خواب، تغییرات منفی عملکرد مغزی، و بی‌نظمی در ترشح انتقال‌دهنده‌های عصبی ایجاد کنند.

سبک زندگی و عادات غذایی نامناسب

۵ نکته برای جلوگیری و مدیریت استرس صبحگاهی

پس از بررسی برخی از مهم‌ترین دلایل بروز اضطراب و استرس در ساعات آغازین روز، اکنون به ارائه‌ی چند راهکار عملی برای پیشگیری یا مدیریت این مشکل می‌پردازیم:

 

بهبود بهداشت خواب

از آنجا که کیفیت نامطلوب خواب شبانه یکی از اصلی‌ترین عوامل زمینه‌ساز اضطراب صبحگاهی است، بهبود بهداشت خواب می‌تواند نقش کلیدی در کنترل این مشکل داشته باشد. برای این منظور، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

  • ایجاد یک برنامه‌ی منظم خواب و بیداری و پایبندی به آن (حتی در تعطیلات آخر هفته)
  • ایجاد یک محیط خواب آرام، تاریک، خنک و عاری از عوامل حواس‌پرتی مانند تلویزیون و تلفن همراه
  • اجتناب از نوشیدن کافئین، الکل و وعده‌های غذایی سنگین در ۲-۳ ساعت قبل از خواب
  • انجام فعالیت‌های آرامش‌بخش نظیر مطالعه، حمام گرم یا مدیتیشن پیش از خواب به‌جای استفاده از وسایل الکترونیکی
  • محدود کردن چرت‌های طولانی بعدازظهر که می‌تواند خواب شبانه را مختل سازد
  • مراجعه به پزشک در صورت وجود مشکلات جدی خواب مانند بی‌خوابی یا آپنه

 

ورزش روزانه

فعالیت بدنی منظم، افزون بر تقویت سلامت جسمانی، می‌تواند اثرات چشمگیری بر بهبود سلامت روان و مدیریت استرس داشته باشد. ورزش از طریق کاهش سطوح هورمون‌های استرس، افزایش ترشح اندورفین‌ها (مواد شبه افیونی درون‌زاد) و بهبود کیفیت خواب، به کاهش اضطراب و تنش صبحگاهی کمک می‌کند.

بنابراین، تلاش کنید حداقل ۳۰ دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط (مانند پیاده‌روی تند، دوچرخه‌سواری یا شنا) را ۵ روز در هفته در برنامه‌ی خود بگنجانید. انجام حرکات کششی و تمرینات قدرتی نیز می‌تواند مفید باشد. ورزش در ساعات صبح یا ابتدای عصر را به انجام آن در ساعات نزدیک به خواب ترجیح دهید تا بر کیفیت استراحت شبانه‌ی شما تأثیر نامطلوب نگذارد.

 

تمرینات تنفسی و مدیتیشن

تکنیک‌های آرام‌سازی مانند تنفس عمیق و مدیتیشن، کمک شایانی به کاهش اضطراب و استرس به‌ویژه در ساعات ابتدایی روز می‌کنند. تمرینات تنفسی با کاهش پاسخ‌های استرسی، کند کردن ضربان قلب، شل کردن عضلات و افزایش اکسیژن‌رسانی به مغز و بدن، احساس آرامش و تمرکز را بهبود می‌بخشند.

مدیتیشن نیز، با پرورش حضور ذهن و آگاهی لحظه‌به‌لحظه از افکار و احساسات، فرد را از غرق شدن در نگرانی‌ها و دل‌مشغولی‌های آینده یا گذشته رها می‌سازد. تمرین مدیتیشن به‌طور مداوم، می‌تواند توانایی مدیریت استرس را بهبود داده و فرد را در برابر عوامل استرس‌زا و اضطراب‌آور مقاوم‌تر سازد.

اختصاص دادن حتی چند دقیقه در ساعات آغازین روز به تمرینات تنفسی و فنون مراقبه می‌تواند تأثیرات مثبت قابل توجهی بر کاهش استرس صبحگاهی داشته باشد. می‌توانید با روش‌های ساده‌ای مانند تنفس شمارشی، مدیتیشن آگاهی از تنفس یا پویش بدن شروع کرده و به‌تدریج زمان و عمق تمرین خود را افزایش دهید.

خوش‌بینی و نگرش مثبت

نوع نگرش و طرز فکر ما نسبت به رویدادهای زندگی، تأثیر بسزایی بر کیفیت تجربه‌ی هیجانی ما از آنها دارد. افرادی که دیدگاه خوش‌بینانه و مثبتی نسبت به زندگی دارند، معمولاً استرس و اضطراب کمتری را تجربه می‌کنند و از مهارت‌های مقابله‌ای سازگارانه‌تری برخوردارند.

اگر صبح‌ها با احساس نگرانی و دلهره از رختخواب برمی‌خیزید، سعی کنید با جملات تأکیدی مثبت و دلگرم‌کننده، به‌تدریج این روند فکری را تغییر دهید. به خود یادآوری کنید که هر روز، فرصتی تازه برای شروعی دوباره و تجربه‌های مثبت است. قدردان نعمت‌ها و داشته‌های خود باشید و برای لحظات خوب پیش رو، شکرگزاری کنید.

به‌جای تمرکز صرف بر چالش‌های احتمالی، بر نقاط قوت، توانمندی‌ها و راهکارهای ممکن برای غلبه بر مشکلات متمرکز شوید. باور داشته باشید که قادر هستید با تلاش، مثبت‌اندیشی و انعطاف‌پذیری، بر بسیاری از دشواری‌های زندگی فائق آیید. با چنین نگرشی، کم‌کم خواهید دید که استرس صبحگاهی جای خود را به احساس انرژی، انگیزه و سرزندگی برای آغاز یک روز پربار خواهد داد.

خوش‌بینی و نگرش مثبت

بهبود سبک زندگی

اصلاح شیوه‌ی زندگی و رفتارهای روزمره، نقش مهمی در کاهش استرس و اضطراب در تمام طول روز ایفا می‌کند. برخی از مهم‌ترین نکاتی که در این زمینه باید مدنظر داشته باشید، شامل موارد زیر است:

  • پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل شامل مقادیر کافی از میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین‌های کم‌چرب و چربی‌های سالم؛ و محدود کردن مصرف فست‌فودها، نمک، شکر و غذاهای فرآوری‌شده
  • نوشیدن آب کافی در طول روز برای پیشگیری از کم‌آبی بدن که می‌تواند موجب خستگی و کاهش تمرکز شود
  • محدود کردن و ترک تدریجی مصرف الکل، سیگار و دیگر مواد مخدر که اثرات مخربی بر تنظیم خلق و سلامت روان دارند
  • مدیریت زمان به‌شکلی مؤثر و اولویت‌بندی کارها برای پیشگیری از انباشته شدن وظایف و تنش ناشی از آن
  • تقسیم پروژه‌های بزرگ به مراحل کوچک‌تر و قابل‌مدیریت‌تر
  • درخواست کمک از دیگران در صورت نیاز و تفویض بخشی از مسئولیت‌ها در صورت امکان
  • اختصاص دادن زمان کافی به فعالیت‌های لذت‌بخش، سرگرمی‌ها و معاشرت با خانواده و دوستان
  • آموختن مهارت «نه» گفتن به درخواست‌هایی که فراتر از توان یا اولویت‌های شما هستند
  • صحبت در مورد مشکلات و نگرانی‌ها با یک دوست، عضو خانواده یا مشاور
  • شرکت در کلاس‌های مدیریت استرس، آموزش مهارت‌های ابراز وجود یا فنون حل مسئله

 

چه زمانی به کمک متخصص نیاز داریم؟

در حالی که روش‌های خودیاری فوق می‌توانند نقش قابل توجهی در کاهش اضطراب و استرس صبحگاهی ایفا کنند، اما گاه ممکن است برای غلبه بر این مشکل، به کمک حرفه‌ای نیاز داشته باشیم. برخی از نشانه‌هایی که لزوم مراجعه به یک متخصص سلامت روان را گوشزد می‌کنند، عبارتند از:

  • تداوم یا تشدید علائم اضطراب صبحگاهی علی‌رغم تلاش‌های فردی برای مدیریت آنها
  • اختلال قابل توجه در کارکردهای شغلی، تحصیلی یا اجتماعی به‌دلیل استرس و اضطراب
  • بروز علائم شدید جسمانی مانند تپش قلب، تنگی نفس، سرگیجه یا حملات وحشت‌زدگی
  • گرایش به مصرف الکل، داروها یا مواد مخدر برای تسکین علائم اضطراب
  • افکار مکرر منفی، ناامیدی یا آسیب به خود
  • سابقه‌ی شخصی یا خانوادگی از اختلالات اضطرابی یا خلقی

در این موارد، مشاوره با یک روان‌شناس یا روان‌پزشک می‌تواند برای شناسایی و درمان اختلالات اضطرابی احتمالی زمینه‌ای، آموزش راهبردهای مؤثر مقابله با استرس و کسب مهارت‌های سازگارانه‌تر، بسیار سودمند باشد. در مواردی نیز امکان دارد، متخصص برای بهبود سریع‌تر علائم، داروهایی را تجویز کند که البته باید با نظارت و احتیاط مصرف شوند.

 

نتیجه‌گیری

اضطراب و استرس صبحگاهی، مشکلی شایع اما آزاردهنده است که می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد. با شناخت دقیق‌تر علل احتمالی این پدیده مانند کم‌خوابی، مصرف کافئین، تنش‌های مزمن و شیوه‌ی نامناسب زندگی، می‌توان گام‌های مؤثرتری برای پیشگیری و مدیریت آن برداشت.

مهم است به یاد داشته باشیم که صبح‌ها، سکان هدایت احساسات و افکارمان را می‌توانیم خودمان در دست بگیریم. با آگاهی و تمرین، قادر خواهیم بود الگوهای ذهنی و رفتاری سازنده‌تری را جایگزین کنیم و کم‌کم، از استرس و دلهره‌ی صبحگاهی رهایی یابیم. آرزوی صبحی پرانرژی، آرام و سرشار از احساسات مثبت را برای همه‌ی شما داریم.

 

سوالات متداول

  • آیا اضطراب و استرس صبحگاهی یک اختلال روان‌شناختی محسوب می‌شود؟

اضطراب صبحگاهی به‌تنهایی، یک اختلال روانی مجزا نیست اما می‌تواند از علائم برخی اختلالات اضطرابی یا خلقی باشد. با این حال، درجاتی از آن در افراد سالم نیز شایع است و با کنترل عوامل زمینه‌ساز، قابل بهبود می‌باشد.

  • چرا اضطراب من صبح‌ها بدتر است؟

دو دلیل اصلی، افزایش سطح کورتیزول (هورمون استرس) پس از بیدار شدن و کیفیت نامناسب خواب شبانه است. نگرانی برای رویدادها یا چالش‌های پیش روی روز نیز ممکن است نقش داشته باشد.

  • برای غلبه بر اضطراب صبحگاهی چه باید کرد؟

بهبود بهداشت خواب، پرهیز از کافئین و غذاهای سنگین عصرگاهی، ورزش صبحگاهی، تمرینات آرامش مانند مدیتیشن، داشتن نگرش مثبت و مدیریت زمان، برخی از مهم‌ترین راهکارها هستند.

  • آیا اضطراب صبحگاهی نشانه‌ی افسردگی است؟

اضطراب صبحگاهی می‌تواند یکی از علائم افسردگی باشد اما به‌تنهایی برای تشخیص آن کافی نیست. سایر نشانه‌های افسردگی شامل خلق غمگین مداوم، از دست دادن علاقه به فعالیت‌های لذت‌بخش، تغییرات اشتها یا وزن، مشکلات تمرکز و افکار مرگ یا خودکشی است.

  • چه نوع ورزشی برای کاهش اضطراب صبحگاهی مناسب است؟

فعالیت‌های هوازی با شدت متوسط مانند پیاده‌روی سریع، دویدن آرام، دوچرخه‌سواری یا شنای به مدت ۳۰ دقیقه در اکثر روزهای هفته توصیه می‌شود. انجام حرکات کششی و یوگای ملایم نیز کمک‌کننده است.

این مطلب چقدر مفید بود براتون؟

امتیاز دهید

میانگین امتیاز 0 / 5. تعداد امتیازها 0

به این نوشته امتیازی داده نشده!

فهرست مطالب

مقالات مشابه

انتشار یافته: 2
  1. فاطمه 1 ماه قبل

    وقتی که این مقاله رو خوندم، خیلی از نکاتش برام آشنا بود. من هم مثل خیلی‌ها صبح‌ها با احساس نگرانی و استرس بیدار می‌شدم. این احساسات باعث می‌شد که روزم رو با حال بد شروع کنم و حتی گاهی اوقات از انجام کارهای روزمره‌ام باز می‌ماندم.

    یکی از نکات جالبی که در مقاله بهش اشاره شده بود، اهمیت برنامه‌ریزی برای صبح بود. من تصمیم گرفتم که شب قبل از خواب، کارهای روز بعدم رو برنامه‌ریزی کنم. این کار به من کمک کرد که صبح‌ها کمتر احساس سردرگمی کنم و با آرامش بیشتری روزم رو شروع کنم.

    همچنین، تمرینات تنفسی و مدیتیشن که در مقاله بهش اشاره شده بود، واقعاً به من کمک کرد. وقتی که چند دقیقه قبل از شروع روزم به نفس‌کشیدن و آرامش فکر می‌کنم، احساس می‌کنم که استرس کمتری دارم و می‌توانم بهتر با چالش‌های روز مقابله کنم.

    در نهایت، به نظرم مهم‌ترین نکته اینه که هر کسی باید راهکارهای خودشو پیدا کنه. این مقاله به من کمک کرد تا بفهمم که تنها نیستم و راه‌های طبیعی برای مدیریت استرس و اضطراب وجود داره. امیدوارم تجربیات من به شما هم کمک کنه!
    با آرزوی آرامش برای همه،

    1. Admin 1 ماه قبل

      دوست عزیز
      سلام
      با تشکر از همراهی تون و ارائه نپیشنهاداتتون

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

لطفاً پیش از ارسال نظر، خلاصه قوانین زیر را مطالعه کنید:

  • فارسی بنویسید، از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
  • تجربیات شما می تواند در تصمیم گیری سایر کاربران جهت خریداری محصولات مفید باشد ، لطفاً اطلاعات مفید و مربوط به محصول فوق را با توجه به تجربیات خود به اشتراک بگذارید.
  • در هر دیدگاه می توانید حداکثر 5 مورد نقاط قوت و ضعف محصول را ثبت کنید.
  • از ارسال لینک‌ و اطلاعات شخصی از قبیل تلفن، ایمیل و آی‌دی شبکه‌های اجتماعی خودداری کنید.
  • از بکار بردن کلمات و اصطلاحاتی که محتوای نامناسب و توهین آمیز و قومیتی دارند خودداری کنید.
  • اين سايت تابع قوانين و مقررات جمهوري اسلامي ايران است.